Indonesië, binnen 10 jaar een soort Syrië.

Tot 1949 was Indonesië een kolonie van Nederland. Er vielen meer gebieden onder als de Molukken en Nieuw Guinea. Het was een relatief divers gebied. Maar deze diversiteit staat enorm onder druk. Ook Bali dat niet moslim is in meerderheid, maar (vooral daardoor?) enorm populair is onder toeristen, voelt de adem in de nek van de meerderheid, die van Indonesië een islam land willen maken. De aanslagen zijn wel bekend, op toeristische oorden.

Vorige week werden twee homo’s met stokslagen publiekelijk onder de Sharia wetten afgetuigd. Gewoon, omdat ze homo waren en samenleefden.

De week ervoor werd de gouverneur, de heer Ahok, van Jakarta, die niet moslim is, veroordeeld tot twee jaar opsluiting, omdat hij een regel uit de koran had voorgelezen. Een niet moslim mag in Indonesië klaarblijkelijk niet citeren uit dit boek. Dit wordt gezien als blasfemie, het beledigen van een godheid en geloof.

Deze “incidenten” lijken echter niet echt op los zand. Het is veel concreter wat hier aan de hand is. Volgens mensen die werken voor Human Rights Watch gaat Indonesië in razend tempo de kant op van terreur. Zoals ze stellen, er zijn drie opties voor wat er recentelijk gebeurt:

1. dit alles is een storm in een glas water, een geïsoleerd incident, waarna we snel weer verder gaan.
2. het is allemaal wat serieuzer, maar na wat strubbelingen, hervindt Indonesië een soort van balans en modderen ze door zoals de laatste jaren.
3. we zijn een Rubicon overgestoken, en de hard-liners van de islam hebben officieus de overhand gekregen. Volgens mensen die niet afhankelijk zijn van deze religie, is dit laatste helaas het geval.

Dit betekent volgens hen dat binnen tien jaar alcohol verboden zal zijn, barretjes niet meer zullen bestaan, diversiteit weg is, vrouwenrechten weggespoeld zijn in de wateren om de eilanden heen. Over tien jaar is Indonesië verworden tot een Pakistan, of erger een soort Syrië of wat daarvoor doorgaat.

Zie hieronder een citaat uit het realistische verslag door The Diplomat ter plaatse. Dit eilandenrijk is geen voorbeeld meer.

Still, Ahok’s case shines a spotlight on the erosion of Indonesia’s tradition of pluralism, and exposes its fragility. “It’s over for Indonesia’s tradition of moderation,” said Andreas Harsono, Human Rights Watch’s researcher in Jakarta. “In ten years, Indonesia could be Pakistan. No bars, no beer, very limited rights for minorities, and women completely covered, especially in the most conservative Muslim areas. And there might be big violence.” Or, in the words of a Christian pastor, “if action is not taken soon to curb the radicals’ influence, Indonesia could be the next Syria.”