Drag kids: blessing in disguise?

Lactatia is een 8-jarige jongen die volgens Youtube clips graag als drag queen door het leven gaat. Of soms door het leven gaat.

“If your parents don’t like it, you need new parents”.

Het meest revolutionaire aan deze manier van denken, is dat eigenlijk het kind, dat nu nog als minderjarig wordt gezien en onder toezicht en verantwoordelijkheid van een meerderjarige – meestal ouder – valt, eigenlijk meerderjarig is geworden. Als je dit experiment verder door zou trekken, zou je kunnen zeggen dat ook meerderjarigen mogen eisen dat ze als minderjarige gezien worden en onder verantwoordelijkheid van een ander vallen. Als toch alles “fluid” is, en je niet meer mag oordelen, en ook de rechtsstaat een snackbarmodel wordt, dan kan dat nog wel interessant zijn. Zo is het mogelijk dat de moordenaar van Romy nu maximaal twee jaar detentie kan krijgen, hij is immers minderjarig. Je zou dan hetzelfde mogen eisen als volwassene, dat als je hetzelfde doet, jezelf toen minderjarig voelde en zo aangesproken wil worden.

Het klinkt heel bizar, maar uiteindelijk is dit wel waar deze denkmethode voor staat. Ik maak zelf wel uit wat ik ben, wat ik wil, hoe ik wil dat jij mij aanspreekt, benadert en wanneer ik me gekwetst voel door jou, ben jij schuldig.

Nog niet zo lang geleden, gold als credo bij strenge Teutoonse ouders: reinheid, rust en regelmaat. Er kwamen grote denkers uit, grote ontdekkingen, sterke en kritische geesten. Er was ook respect voor gezag. Van ouders en voor autoriteiten. In de jaren vijftig zou je niet op de politie auto gaan dansen, of neukbewegingen achter een voorover gebogen agent maken, die je auto inspecteert. Is dat truttig? Moet alles kunnen? Als alles van waarde weerloos is, dan zijn deze waarden uit de jaren vijftig, enorm waardevol gebleken, want ze zijn grotendeels weggespoeld.

Het is, hopelijk, een uitwas van SJW denken en extreem alles moet maar kunnen denken. De echte kunstenaar herken je aan zijn vermogen om met beperkingen grootse dingen te maken. Zo geldt ook voor levenskunstenaars. Als er geen remmen, grenzen, waarden meer zijn, dan wordt alles Mad Max, en dan zijn we dichterbij de aap aangekomen, dan bij een verlicht mens.

Misschien is het een overdreven redenatie. Maar ik zou de hogere machten op mijn knieën danken, als kinderen weer beschermd zouden worden door hun ouders. Het is geen probleem als jongens in een jurk willen lopen, of als meisjes voor mijn part er als hun papa bij willen lopen. Dat kan zeer normaal zijn bij het opgroeien en ontdekken van een kind. Echter, is het onnodig om je kind zo vast te leggen op Youtube, of ze zo op te laten treden voor groepen volwassenen. Het is geen prestatie. Het is een overdosis likes die in het nu wordt geboden, en dat is verslavend. Matigen zou beter zijn. En de mens zien in het licht van een totaal leven dat geleid kan worden, is heel waardevol. Laat een kind zich uitleven, maar houdt het safe binnen de familie, en flikker het niet op youtube en andere social media. Plak het in je familie album, of neem het op voor een diashow voor later.