Tag: homophobia

Het is wat moeilijk om het te staven, want de statistieken komen altijd wat later als het jaar voorbij is. En dan nog steeds meten statistieken vooral geregistreerde aangiftes. Wat er werkelijk op straat en in huizen gebeurt, wordt niet echt gemeten. En een aangifte vandaag de dag is nog niet zo eenvoudig te doen, dat gaat op afspraak. Soms meten ze ook emoties, zoals dat 70% van de Nederlanders een aanslag verwacht. Persoonlijk denk ik dat er vooral een aanslag vanuit een bepaald geloof bedoeld wordt. Een aanslag door zevende dags adventisten, daar zal nog geen 1% in Nederland van wakker liggen. Ik draai er maar omheen, omdat het anders aangemerkt kan worden als haatspeech, terwijl ik het echt over feitelijkheden wil hebben. Zelfs diva’s als Mayday vragen publiekelijk aandacht tegen het bestaande en toegenomen anti homogeweld.

Toch zegt mijn onderbuik dat er sinds eind jaren tachtig steeds meer geweld tegen homo’s is. Het lijkt er bijna op dat de Gay Games in Amsterdam een soort van piek zijn geweest in homo tolerantie. Sindsdien lijkt het afgenomen. Dat zal niet iedereen merken, omdat veel mensen toch gesegregeerd leven, zeg maar in een eigen cirkel. In veel van die cirkels zal de tolerantie vooral zijn toegenomen sinds de Gay Games. Het is zelfs bijna modieus geworden in sommige cirkels om je niets aan te trekken van grenzen en stempels. Toch zijn er ook cirkels, waarin de tolerantie klein is, tot niet bestaand. Het heeft daarom ook weinig zin om campagnes op het land los te laten, als je denkt dat het hele land homofoob is geworden. Het zou veel efficiënter en effectiever zijn om met gerichte acties en campagnes toe te slaan. Stel je zoiets voor zoals hoofdcommissaris Akerboom die iftars bijwoont dan wel organiseert, dat de belangrijkste imam van het land gezellig op de gay pride boot gaat staan in Amsterdam en een toespraak houdt over hoe belangrijk het is dat allemaal professioneler en beter zal worden door meer homo-imams aan te stellen.

Dat zal een echte discussie opleveren, en mensen zullen kleur gaan bekennen. Persoonlijk, en niet verscholen achter een organisatie. Er moet iets doorbroken worden, de taboes moeten weer geslecht worden. Zolang er taboes zijn om het beestje bij de naam te noemen, kan er nooit een eerlijk verhaal komen, laat staan een oplossing. Tenzij het natuurlijk de bedoeling is, dat homo’s langzaamaan weer terug de kast in moeten. Met een groot slot erop.